Phnom Penh

Vandaag een minder prettige trip, maar wel een hele belangrijke, namelijk het bezoeken van het Tuol Sleng museum (gevangenis S-21) en Choeung Ek; beter bekend onder de naam Killing Fields.
Ten tijden van de Pol Pot (Saloth Sar) periode van april 1975 t/m januari 1979 is de hogeschool Tuol Sleng tot gevangenis en martelkamer omgebouwd. De gevangenen waren meestal geen kwaadwillende, maar zij waren volgens de Rode Khmer een gevaar voor het regime. Onder verschrikkelijke omstandigheden werden vrouwen, kinderen en mannen te werk gesteld: meestal op het land, maar daar hebben de mensen uit de steden geen kennis van, dus zij werden ook geruimd. Verder had iedere gevangene de verplichting een dagelijks (verzonnen) verhaal, waarin je iets onjuist zou hebben gedaan en iedereen doen geloven, inclusief jezelf, te vertellen. In de gevangenis werden sommige martelingen ver doorgevoerd, totdat de dood erop volgde. De laatste 14 doden werden in de laatste minuten voltrokken, voordat de Vietnamezen de overlevenden (7 personen) bevrijden, zij hebben een plaats op het terrein gekregen.
De vier (school)gebouwen laten de kamers, cellenblokken van hout en baksteen, de bedden met een munitiekist als toilet en foto's zien van martelwerktuigen en de wijze hoe de Rode Khmer te werk ging. Maar vooral de gevangene zelf worden in beeld gebracht. Twee nog levende ex-gevangenen (Bou Meng en Chum Mey) waren aanwezig en van Bou Meng hebben we zijn biografie gekocht met zijn signering als herinnering. Vanuit Tuol Sleng werden de gevangene naar Choeung Ek vervoerd en vrijwel direct omgebracht.
Hierna rijden we een behoorlijke afstand met de tuk-tuk naar het terrein met de naam Killing Fields en volgen we een route met een elektronische gids. Dit is al even indrukwekkend als het S-21 bezoek. Tijdens de tour horen we ook emotionele gevangenen, die hun woordje bij het gerechtshof doen. En zelfs de S-21 directeur Duch (Kang Kek Lew), die verantwoordelijk is voor datgene wat er is gebeurd, kun je horen spreken.
De opgerichte stoepa op dit terrein is gevuld met schedels en botten en is een van de belangrijkste herdenkingslocaties van de ruim 300 killing fields in Cambodja. Na deze zwaarbeladen bezoeken gaan we richting het hotel om de indrukken in alle rust te verwerken.
We hebben verder geen plannen gemaakt dan van het avondmaal aan de rivierzijde te genieten en hierna richting het hotel te lopen. Ondertussen vallen enkele regendruppels naar beneden.